Net zoals bij het openbaar onderzoek, is het wachten op de detailkaarten en de bijhorende stedenbouwkundige voorschriften om zjust te weten wat veranderd is sinds november 2020.

Bij gebrek aan beter moet ik het dus doen met de kaartjes, gepresenteerd op de gemeenteraad van donderdag 27 mei.

Het grootste probleem blijft “Achterste Hostie”, zeg maar de “zone Winters”.

Wel is er eindelijk, na 5 jaar, ook voor Winters een ingeperkter plan gekomen. Tegen de grens met Pelt laat de zandbarones een hectare of 7 schieten, waarvan minstens 4 hectare bos en allicht een stuk landbouwgrond die toch al niet van de zandclub waren… Zo is het bos grotendeels in de gezegende handen van de kerkfabriek van Lozen.

Maar het grote pijnpunt “bos” blijft verder meer dan ooit bestaan.

Zo zal in de eerste uitbreiding van ‘t Koowt, westwaarts richting Lillerbaan, dik 10 hectare oud bos beschermd als natuurgebied en als Europees Vogelrichtlijngebied, weggebaggerd worden.

Voor Natuurpunt Bocholt begrijpelijkerwijze onaanvaardbaar.
Toch benieuwd wat Natuurpunt nationaal en – vooral – de leden hiervan denken (gesteld dat ze eindelijk eens geïnformeerd worden).

Voor bvb. de heer Feyen, sprekend namens de Limburgse milieukoepel, én voor de telescopenvogelaars van Natuurpunt Limburg was en is dit hoegenaamd geen probleem.
‘t is Kaulille maar, per slot van rekening, en niet REMO of Essers.

Verder heeft de milieu(!)koepel geen problemen met de zandkamions door de woonstraten. Ook voor de milieu(!)koepel is ‘t de natuur die telt – of toch de nieuwe natuur (?) die er misschien over 20 jaar zal zijn.
Over de bestaande natuur, die er over 20 jaar ook nog veel beter zal bijliggen dan vandaag, wordt in alle talen gezwegen.
Want – echt gezegd, en NIET door de club Winters – “de zand zal ergens vandaag moeten komen.” En wij dachten dat daarvoor op de Poeier kansen genoeg lagen en liggen, of op iedere andere plek in Noord-Limburg langs het kanaal waar het bouw- en vulzand een schup diep zit.

Zolang deze club vast mag houden aan kamiontransport via de weg, en voor hun “hoogwaardige zand” weigert te investeren in overslag via het kanaal, is voor ons de kous af.

Zand zal verder ook uit de uitbreiding fase II moeten komen, noordwaarts richting Souheideweg, met nog eens minstens 5 ha bestaand bos dat een toekomst als diepe put wacht.

De uitbreidingen III (min de 7 hectaren, zie hoger) en IV – maar dan zitten we al in het volgende decennium – hebben in de nieuwe plannen een voorwaardelijk kleurtje gekregen.
Maar dat in de uitbreiding III, tussen AJK en ‘t Koowt, vijf hectare bos van ons allemaal ligt, nl. van de gemeente, is blijkbaar voor niemand een probleem.

Voor ‘t Groot Fabriek (PRB – Groote Heide) zijn de bijsturingen groter. Zo zullen de waterlelievijver en een aantal oude bossen (nu in industriegebied gelegen) uit de ontginning blijven, en onmiddellijk beschermd worden als natuurgebied.

Ook krijgt de Grote Heidestraat zekerheid dat zo’n 10 ha bestaand bosgebied bosgebied zal blijven. Het zal dus niet ontgonnen worden, maar als buffer dienen voor wat daarachter zal gebeuren (zoals ontginnen, in eerste instantie).

De weg die moet aangelegd worden tussen de Fabriekstraat en de Kettingbrugweg, vooral om het woongedeelte van de Kettingbrugweg, de Belgebergstraat en de Dorperheideweg te ontlasten, is blijkbaar op de lange baan geschoven. Deze weg zou aangelegd moeten worden vooraleer de zandwinning zou starten, maar als ik de presentatie goed begrijp hoeft dat nu niet meer.

Ook voor ‘t Klein Fabriek (Raekerheide) wordt waardevol bos in industriegebied rechtstreeks natuurgebied. Het probleem van ‘t Kanon, “vergeten” in alle plannen voor 2020, lijkt opgelost met de huidige eigenaars, maar ook dat valt af te wachten.

Helaas: een koffieke gaan drinken in de Engelse tuin van de directeursvilla’s, dat blijft blijkbaar ook nu geen optie in de PRB-plannen. Drinken en eten, dat is voor Parc de vacances Caulille Plage, op ‘t Groot Fabriek. Maar dan zal u wel nog een jaar of vijftien moeten wachten.

De boeren hebben reden om boos te zijn: waar op ‘t Groot Fabriek het gewestplan gerespecteerd wordt, en bestaand bosgebied bosgebied blijft, houdt de gemeente (?) op de Raak vast aan het wegbaggeren van ca. 10 hectare herbevestigd agrarisch gebied.

De breed gedragen vraag vanuit de GECORO om minstens een deel (de helft) hiervan te ontzien, en het herbevestigde gewestplan te respecteren, viel op koude grond. Het feit dat onder de akkers de dikste zandlagen zitten, én dat er geen bos op staat, zal daar allicht voor iets tussen zitten.

Tot zover een eerste inhoudelijke beschouwing, en dit op basis van zeer beperkte informatie die met ons allemaal gedeeld is via de live gemeenteraad.

De achtergrondduiding tussendoor heb ik als direct betrokkene uit eerste hand: de gesprekken tussen mei en september 2020 met de ontginners/projectontwikkelaars, de gemeente en natuur- en milieusector zijn vanuit Kauliller hoek afgedwongen en inhoudelijk gestoffeerd.

Eind september heb ik voor verder overleg bedankt, en dat had niet zozeer te maken met de tegenpartijen. In een overleg ten kantore van de milieukoepel in Hasselt bleek immers dat we als vrijwilligers aan het verkeerde adres waren voor de verdediging van de Kauliller leefbaarheid, verkeersveiligheid en bossen. “Onze” betaalde professionele vertegenwoordigers gaven de voorkeur aan verder onderhandelen rond de Achterste Hostie, werkend aan een deal bedoeld als groene schaamlap voor een dossier dat niet te verdedigen valt.

Half december, in De Kroon in Kaulille, hebben zowel Natuurpunt Limburg als de Limburgse Milieukoepel van een breed front Kaulillenaren gehoord waarom hun deal-in-wording niet door de beugel kon. Zowel de mobiliteits- en leefbaarheidsargumenten als de natuur-, bos- en klimaatbezwaren werden hierbij duidelijk naar voor gebracht.

Boodschap aan “Hasselt’: u spreekt niet namens ons.

Toen werd het lang stil.

Tot vorige maandag, 24 mei, en niet toevallig vlak voor de gemeenteraadsbeslissing, alsnog een poging van hogerhand is gedaan om het lokale Natuurpuntbestuur de arm om te wringen.

Ook in het Smeetshof bleef de boodschap dezelfde, in dit geval zelfs namens Natuurpunt Bocholt (dus Bocholt, Reppel, Lozen én Kaulille): geen deal met Winters.

Als ik de burgemeester mag geloven tijdens de gemeenteraad donderdag, en de berichtgeving in de diverse media ‘s vrijdags, dan was het een dovemansgesprek.

Wordt vervolgd.