Waarde burgemeester,
Geachte schepenen,
Beste raadsleden,

De voorbije 30 jaar zijn grote delen van Kaulille opgekocht door private ondernemingen. De voormalige PRB-terreinen, bijvoorbeeld, maar ook landbouwgronden en bossen in de buurt van de bestaande zandwinningsput aan de Kettingbrugweg.
Het gevolg van deze speculatieve grondaankopen is dat u en en uw voorgangers al meer dan 10 jaar aan de mouw getrokken worden door deze grootgrondbezitters.
Zij willen hun investeringen graag te gelde maken, desnoods op kap van Kaulille.

De winst voor de vragende partijen, Winters en Kaulindus, is duidelijk: nog meer rendement halen uit de speculatieve grondaankopen die ze de voorbije decennia hebben gedaan.
De gemeente Bocholt wordt financieel gepaaid met het vooruitzicht van een zak zandige zilverlingen, altijd nuttig om de gemaakte schulden te delgen.
En de Vlaamse overheid, die zou met de Kauliller zandputten haar strategische bevoorrading met bouwzand kunnen helpen verzekeren.

Met al deze argumenten in de lobby-kruiwagen besliste de Vlaamse regering in het voorjaar van 2014 om de deur open te zetten voor de kaalslag van Kaulille.

In de regeringsbeslissing uit 2014 lezen we dat de uitbreiding van het Koowt van Winters ideaal is om zandtransport via het kanaal te organiseren.
Ook volgt de regering het argument van Kaulindus dat de voormalige PRB-terreinen maar één eigenaar hebben, zodat de sanering en herbestemming van het industriegebied een “ideale uitgangspositie voor ontwikkeling” kent.
En wanneer de Vlaamse regering vijf jaar later op haar stappen terugkeert, en toen nog minister Schauvliege duidelijk maakt dat ze niet meer zelf haar vingers wil branden aan dit dossier, lezen we nog steeds in een officieel parlementair antwoord van de minister dat het plan volgens de gemeente Bocholt “over een sterk lokaal draagvlak beschikt”.

Wel, waarde bestuurders, in 2020 zou u, net als iedereen, stilaan beter moeten weten.

Meer zand uit de uitbreiding van het Koowt van Winters gaat niet via het kanaal, maar via de weg, en vooral via het centrum van Kaulille.

Wie de PRB of de Poeier zegt, die zegt “het Kanon”.
Wel, het kanon en de ruim twee hectare grond die erbij horen, zijn niet van Kaulindus, horen niet bij de zandplannen, en blijven dus ook na de goedkeuring van de zandplannen te saneren en te herbestemmen industriegebied.

En “lokaal draagvlak”?
Welk “lokaal draagvlak”?
Noch de grootgrondbezitters Winters en Kaulindus, noch u of uw voorgangers hebben het ooit nodig gevonden om te overleggen met Kaulille.

Een propaganda-folder in 2016 met bijhorende zandbak in De Kroon bleek duidelijk niet te helpen om “draagvlak” te creëren.
Ook niet in Brussel, waar de regering maar al te graag inging op uw vraag om dit vervelende dossier zelf in Bocholt te mogen regelen, in plaats van in Brussel.

Een tweede folder in 2020, nu met bijhorende propagandafilmpjes op een dure website, bleek ook weinig indruk te maken.
Kaulille telt nu al meer raamaffiches dan in verkiezingstijd, twee jaar geleden (toen u er, voor alle duidelijkheid, voor koos om in alle talen te zwijgen over uw gemeentelijke plannen met “De Zand”).

En de vragenronde, die u begin juni 2020 eigenlijk maar voor de vorm op uw site had gelanceerd, bleek zoveel reactie uit te lokken dat u opnieuw de gemeentelijke portefeuille moest trekken. Zo kunnen de ingehuurde studiebureaus nog eens langs de kassa passeren voor het ondermaatse werk dat ze geleverd hebben.

Want, zo horen we schepenen en burgemeester zeggen, “de communicatie was niet goed”.
Wel, ook de derde folder, die alles moest oplossen, is een door ons betaalde slag in het water. Nieuwe plaatjes, zelfde praatjes.

Het probleem, beste bestuurders, is niet de communicatie over de plannen.
Het probleem is niet de saus over de dagschotel die u Kaulille willens nillens wil laten doorslikken.
Het probleem is de dagschotel zelf.

Uw plannen deugen niet, de manier waarop ze werden bekokstoofd is niet meer of minder dan een grof schandaal, en ze verdienen bijgevolg alle juridische weerwerk dat ze onvermijdelijk zullen krijgen.

Ook in 2020 mijdt u nog steeds alle contact en overleg met Kaulille.

Corona is hiervoor zelfs geen excuus.
Want intussen wordt er wel vergaderd, soms zelfs in De Kroon, mét Kauliller schepenen aan de tafeltjes op social distancing-maat.
‘t Is in dit soort vergaderingen dat u vertelt dat de communicatie niet goed is.

Met wie wordt vergaderd?
Met de vertegenwoordigers van de natuur- en milieusector, omdat zelfs u aan uw opgewarmd water voelt dat uw plannen kansloos zijn zonder een stilzwijgend akkoord van de groene jongens en meisjes. En met de boeren.

Zoals de grootgrondbezitters Winters en Kaulindus u al jaren paaien met het vooruitzicht van een zak geld, zo probeert u nu de groene jongens en meisjes (of beter, hun kleinkinderen) te paaien met een schitterend natuurgebied waar ze over 20, 30 jaar misschien ooit beheerder kunnen spelen over “nieuw” bos en “nieuwe” natuur.

U probeert, met andere woorden, deals te sluiten en akkoorden te maken achter en over de rug van de Kauliller gemeenschap, met als onzinnig argument dat er alleen maar natuur en bos bij zullen komen.

Dit terwijl we net de zwaarste hittegolf van de voorbije halve eeuw achter de rug hebben. En terwijl we nog steeds midden in de grootste gezondheidscrisis sinds mensenheugenis zitten.
Een maatschappelijk zeer moeilijke periode, waarin de bestaande bomen, bloemen en waterpartijen op de terreinen van de grootgrondbezitters zeer welkom waren geweest – en zouden zijn – om de gevolgen van de hitte en de lock-down te helpen verzachten.

Maar Kaulille was – en is – niet welkom achter de poorten en prikkeldraad.

Want de zandspeculanten interesseren zich ook in 2020 niet voor Kaulille, en al helemaal niet voor de mensen van Kaulille.

In Kaulille zit meer gezond verstand, goede wil en bereidheid tot meedenken dan u denkt.

Bij de grindwinning zijn het ook allang niet meer de grindbaronnen en de Maasburgemeesters die aan een goed gedekte tafel in een achterkamer de plannen bepalen. Iedereen moet meepraten, vanaf het begin, en iedereen moet aan het einde van de rit akkoord zijn.

Ook de zandsector begint dit stilaan te snappen. Zelfs in Meeuwen (Oudsbergen), dat samen met Kaulille in 2014 van de Vlaamse regering groen licht kreeg voor de ontginning van de Donderslagheide, staan de zandplannen in de wachtkamer. Ze zijn in die wachtkamer gezet door de gemeente, in afwachting van nieuw onderzoek en verder overleg.

Inderdaad, dat kost tijd, al dat onderzoek en dat overleg. Die tijd heeft u in Kaulille verloren laten gaan, en dat was uw eigen keuze.

Maar kansloze plannen proberen te forceren, dat is pas verloren tijd. En geld, en moeite.

Daarom vragen we ook aan u: vergeet uw dure adviesbureaus, berg uw zoveelste folder- en infomarkt-plannen op, stuur al wie aan uw mouw trekt terug naar Hamont, Sint-Pieters-Leeuw of waar hun thuisbasis ook moge zijn, en begin opnieuw.

Begin opnieuw, maar nu met Kaulille, met de Vlaamse regering, en met de provincie Limburg. Voor een beter plan, voor Kaulille, maar ook voor Bocholt.

Tot slot nog dit.

De indruk kan bestaan dat die van Kaulille typische NIMBY’ers zijn, zoals in: “Nè in owzen hoof!”
Sommige voorstanders van de huidige plannen zullen zelfs hardop zeggen dat die lawaaimakers van Kaulille alleen aan zichzelf denken, of aan de waarde van hun woning, maar zeker niet aan het algemeen belang van Bocholt, en – bij uitbreiding – Vlaanderen of België.

De kans is klein dat deze voorstanders in Kaulille wonen of er zijn opgegroeid, met het lawaai, de uitlaatgassen en de geloosde kerosine van Starfighters, F16’s, F35’s en aanverwanten.
Vliegtuigen die om de zoveel jaar ook nog eens de grond raken voor ze de landingsbaan bereiken, denk maar aan de laatste crash aan de Bosschelweg.
De militaire basis van Kleine-Brogel, al dan niet met kernkoppen tegen de grens met Kaulille, is een vaststaand gegeven waar Kaulille mee leeft, zonder er enig voordeel van te zien.

Dus, mensen van Reppel of Bocholt of ver daarbuiten met een mening over de NIMBY’ers van het nu nog bosrijke Kaulille: Kaulillenaren hebben al gegeven aan de gemeenschap, en blijven dat zonder problemen doen.

En we hopen oprecht dat ook dat andere stinkende Bocholter dossier, in het groene Kreyel (nog zo’n gevolg van “weldoordacht” Bocholter bestuur) snel een definitieve oplossing krijgt, in het belang van Bocholt én de inwoners van Kreyel.

Hopend op uw gezond verstand, wensen we u veel wijsheid toe. En de moed u samen met ons te verzetten tegen politieke deals die voor de meesten onder u gemaakt zijn voor uw tijd, en buiten uw medeweten om.

Hou het gezond voor u en uw naasten,

Jos Gorssen