Ook voor Kaulillenaren die bomen of een bos hooguit virtueel kunnen smaken als screensaver, beloven de definitieve Winters-plannen weinig goeds.
De zandbarones weigert immers te investeren in een overslag richting binnenschepen op het kanaal. De nabijheid van dit kanaal werd in 2014 nochtans als lekstok voor de neus van de Vlaamse ministers Muyters en Schauvliege gehouden om de grootschalige zandwinning in Kaulille verkocht te krijgen. De zandbarones werkt, zoals in de jaren stillekes, alleen met allesbehalve stille kamions.
Wat is er kamion-gewijs NIET veranderd tegenover de plannen die eind 2020 in openbaar onderzoek gingen?
Om te beginnen: de kamions mogen nog altijd alleen uitrijden aan de zijde Kettingbrugweg, en niet via bijvoorbeeld de Souheideweg.
Wat ook niet is veranderd, ondanks beloftes ter zake tijdens de GECORO-besprekingen: de factor grind in de vele kamions die door Kaulille, Lille en Lozen zullen denderen. Het rekenwerk rond het te verwachten aantal kamions – waar toch al het nodige aan rammelde – beperkte zich immers tot uitsluitend zand.
Terwijl de plannen duidelijk maken ook dat flinke tonnages grind de Winters-rekening moeten doen kloppen. Over grindkamions – en hoeveel grindkamions – over de Kauliller woonstraten ook in de definitieve plannen geen woord.
Voor wat er wel is veranderd, moeten we naar deelplan 3 – De Poeier, meer bepaald het gebied “Groote Heide” tussen Fabriekstraat en de brouwende Martens-broeders aan de Kettingbrugweg. De voorziene nieuwe weg, die de Martens-kamions met drank en verpakkingsmateriaal via Lozen richting Bree of Weert moet sturen (en andersom), komt op een heel andere plaats, meer richting kanaal. Het tracé loopt vlakbij een ontginningsput fase I die, nadat het bos gekapt en de zand is weggebaggerd, eerst moet opgevuld worden.
Dus: gesteld al dat die nieuwe weg de Winters-kamions vol zand en grind richting Fabriekstraat zou sturen in plaats van over de Kettingbrugweg richting ovonde-to-be, dan zal het nog een hele poos duren voor een Kauliller schepen het lintje van die nieuwe strook asfalt mag (of durft) doorknippen.
Wie gelooft dat de zandbarones hierop zal wachten om hout, zand en grind door Kauliller en Liller buurten te laten denderen, heeft allicht iets te veel ethanolhoudende producten van de Boggeter budgetbrouwersdynastie achterover gekapt.
Trouwens, over screensavers gesproken: het heeft er alle schijn van dat ook de Gust Flaters van de Limburgse natuurvergaderaars weinig warme gevoelens koesteren voor de Kempische dennenbossen. Zelfs al zijn ze oud, groot in omvang, druk gebruikt en dubbel beschermd.
Maar daarover later meer, in het derde en laatste deel van de Winters-For-Life-trilogie.